Wstęp - krótka historia hełmów

Noszenie hełmu jest jednym z najstarszych znanych sposobów ochrony ciała w czasie bitwy. Pierwsze hełmy pojawiły się ok. 900 roku p.n.e.; były noszone przez Asyryjczyków, później przez Greków i Rzymian. Konstrukcja, kształty i wykorzystywane materiały w hełmach były systematycznie zmieniane i ulepszane, gdy tylko na polu walki zaczęły pojawiać się coraz to bardziej śmiercionośne bronie - czyli zgodnie z zasadą broń tworzy antybroń. Na przykład dziś możemy podziwiać interesujący rozwój kształtów i rozmiarów hełmów noszonych przez Legionistów Rzymskich.

Jedne z pierwszych hełmów były tworzone z twardej skóry oraz mosiądzu, przez bardzo długi okres robiono hełmy z brązu i żelaza, aż przyszedł czas na hełmy ze stali. Wtedy hełmy miały za zadanie chronić (lub zmniejszyć obrażenia) odnoszone na głowie przed ciosami mieczy, szabli, strzał oraz śrutu muszkietów.

Doświadczenia z błotnistych okopów I Wojny Światowej wymusiły na wszystkich zainteresowanych w zwycięstwie na ponowne wprowadzenie do użytku hełmów. Ponieważ od tamtej pory bardziej opłacalne jest wydawanie pieniędzy na utrzymywanie przy życiu tego samego żołnierza (zamiast szukaniu 100 nowych), trend używania hełmów w armii pozostał.

Najnowsze hełmy są wykonane z włókien sztucznych, które oferują znacznie lepszą ochronę od swoich stalowych poprzedniczek. Pomimo tak ogromnego, wielusetletniego doświadczenia sięgającego czasów starożytnych Brytyjczycy zdecydowali, że wiedzą lepiej i jak to oni - obudzili się z ręką w nocniku w sierpniu 1914 roku - dlatego warto zacząć historię hełmów w Armii Brytyjskiej od Mk.I Helmet