Wprowadzenie

Irish Guards

The Irish Guards (IG) to regiment piechoty armii brytyjskiej wchodzący w skład Guards Division. W porządku procedencji stoi na czwartym miejscu za Scots Guards (niektóre źródła podają, że to miejsce zajmuje Regiment Misiów Gwardii- M*Issue Guards).

ostatnia aktualizacja: 28 grudnia 2010
DPM-SOLDIER.PL

Irish Guards
| Tekst i zdjęcia: TurboRatownik | Korekta: mer |

Historia w pigułce
Regiment utworzono 1 kwietnia 1900 roku z rozkazu Jej Wysokości Królowej Wiktorii, aby oddać cześć żołnierzom narodowości irlandzkiej, którzy popisali się odwagą podczas operacji w Afryce Południowej (II Wojna Burska, w latach 1899-1902).

Pierwszy rekrut, James O'Brien z Limerick, zaciągnął się 21-ego kwietnia 1900-ego roku. Za nim podążyło wielu innych, również żołnierze innych formacji, jako, że do nowej jednostki bez problemów mogli się przenieść Irlandczycy służący nie tylko w Brigade of Guards, ale również w innych regimentach. Od początku swego istnienia "The Micks" (bo tak brzmi przezwisko gwardzistów IG- choć w cywilu jest to pogardliwe określenie Irlandczyków, to nie jest tak odbierane przez gwardzistów) brali we wszystkich większych konfliktach, w jakich brały udział Brytyjskie Siły Zbrojne (z wyjątkiem operacji "Banner" w Irlandii Północnej - z udziału w niej zwolniono żołnierzy wszystkich irlandzkich jednostek Armii Brytyjskiej). W ciągu swego istnienia pułk zdobył 54 Battle Honours. Jest również pierwszą jednostką, która otrzymała Battle Honour za interwencje w Iraku w roku 2003-im.

Liczebność pułku na przestrzeni lat wahała się od trzech batalionów w ciągu II Wojny Światowej do jednego batalionu obecnie.

Motto
Quis Separabit (łac.) - pol. Kto nas rozdzieli? Jest to również dewiza ustanowionego przez Jerzego III w roku 1783-im Orderu św. Patryka przyznawanego lojalnym koronie członkom irlandzkiego parlamentu.
Dewiza jest wypisana na badge'u regimentu.

Muzyka
Marsz szybki: Saint Patrick's Day
Marsz wolny: Let Erin Remember

Badge
Na wszystkich nakryciach głowy, z wyjątkiem bearskin'a, Irish Guards noszą odznakę w postaci ośmioramiennej gwiazdy Orderu Św. Patryka (niedoświadczanym brytofilom łatwo pomylić ją z gwiazdą Orderu Podwiązki).

Nakrycie głowy - beret
Żołnierze The Irish Guards, podobnie jak żołnierze innych regimentów Foot Guards, noszą berety koloru khaki z odznaką swojego regimentu podświetloną charakterystycznym, granatowo- czerwonym flashem gwardzistów.

Nakrycie głowy- No.1 Dress Hat (okrągła czapka garnizonowa)
Okrągła czapka garnizonowa noszona przez gwardzistów IG do No.1 i No.2 Dress ma otok koloru jasnozielonego. Godło pułku jest przypinane nad otokiem, w jednej linii z osią symetrii daszka tak, aby po założeniu czapki znajdowało się nad nosem właściciela nakrycia głowy.

To czym oni się różnią czyli jak rozpoznać The Micks stojących na warcie w Londynie?
W Home Service Dress noszonym przez gwardzistów podczas pełnienia służby o charakterze reprezentacyjnym, niczym komar w bursztynie, zachowało się wiele zwyczajów mundurowych pamiętających czasy z przed wynalezienia TRF-ów, beretów we wszystkich kolorach tęczy czy sortów mundurowych, które są "All-arms". Dawniej przydział służbowy nosiciela munduru rozpoznawano po takich detalach jak kolor pióropusza czy rozmieszczenie guzików.

To się może przydać w teleturnieju, czyli ciekawostki, tradycje i inne dziwactwa.
  1. Maskotka Od roku 1902-go jest nią wilczarz irlandzki (Irish Wolfhaund- kawał potężnego psiska). Psy pełniące służbę w tej roli zazwyczaj dostają imiona po słynnych irlandzkich bohaterach (pierwszego nazwano Brian Boru, obecnie zaszczytną funkcję maskotki IG pełni Conmael). Co ciekawe, państwowy wikt, jako członkom RAVC, przysługuje im dopiero od roku 1961. Podczas Trooping the Colour, jeśli akurat w centrum uroczystości jest jego regiment (tak jak w 2009-ym roku), wilczarz maszeruje z żołnierzami z Wellington Barracks do Horse Guards.
  2. Bobs Own - pierwotne przezwisko Irish Guards, odnoszące się do ich pierwszego dowódcy, Marszałka Polnego Lorda Roberts'a (Bob to nietypowy skrót od imienia Robert). Stopniowo wyszło z użytku na rzecz obecnego: The Micks.
  3. Święto pułku przypada na dzień Świętego Patryka (17 marca). Z tej okazji członkom regimentu, bez względu na miejsce stacjonowania, prezentowana jest biała koniczyna (ang. shamrock). Jeśli akurat nie trwa wojna, w uroczystości bierze udział członek rodziny królewskiej.
  4. Podczas Trooping the Colour 2010 wyraźnie widać było oficerów Irish Guards dowodzących pododdziałami Grenadier Guards.
  5. Swój pierwszy sztandar regiment otrzymał w roku 1902, od króla Edwarda VII.
  6. 1st Bn, The Irish Guards posiada w swoim składzie pluton karabinów maszynowych występujący na paradach jako Drumms and Pipes. Dobosze, podobnie jak w innych regimentach, noszą bogato obszytą wersje Home Service Dress, a dudziarze kilty w kolorze Safron (jasny odcień zieleni) oraz Coubeen z powiększoną wersją badge.
  7. Oficerowie tradycyjnie noszą laski z drewna tarniny (łac. Prunus Spinosa).

Bearskin

Bearskin to nazwa dla wysokiej, futrzanej czapy noszonej przez pieszą gwardię w czasie warty pod pałacem Buckingham lub w innym Bardzo Ważnym Miejscu w Londynie. Irish Guards można poznać po pędzelku (ang. hackle lub plume) w kolorze wściekłego niebieskiego (ang. St. Patrick's Blue), wystającym z prawej strony czapy.

Po raz pierwszy czapy te pojawiły się na głowach żołnierzy Brytyjskich po tym, jak w 1815 roku wygrali bitwę pod Waterloo: czapy zostały zabrane Francuzom i przywłaszczone je jako swoje. Widocznie futrzana czapa przypadła bardziej do gustu żołnierzom niż fasowane, regulaminowe shako, które były niewygodne do noszenia w czasie bitwy, i które oferowały zerową osłonę przed warunkami atmosferycznymi.

Dziś wszystkie pięć regimentów gwardii królowej nosi bearskiny w czasie ważnych ceremonii. Ponieważ zabieranie czap Francuzom nie jest więcej możliwe (sprzymierzeńcy, NATO i te sprawy), nowe bearskiny są wykonywane z futra niedźwiedzi żyjących w Kanadzie. Każda czapa ma wysokość ok. 45 cm i waży ok. 750 gram. Jeśli odpowiednio zadbana, jedna czapa mogą być noszone bardzo długo; niektóre czapy mają więcej, niż 100 lat i są nadal w użytku!