Historia i użycie
Ten dobrze znany i do dziś szeroko używany pistolet powstał w 1925 roku. Jego twórca, wybitny konstruktor amerykański John Mosess Browning, nie doczekał się realizacji swego pomysłu, bowiem patent na tę broń, nr 1618510, wydano w USA 22 lutego 1927 roku, to znaczy w trzy miesiące po śmierci Browninga, ale produkcję pistolety uruchomiono w belgijskiej Fabrique Nationale D'Armes de Guerre dopiero w 1935 roku.

W okresie II wojny światowej był w uzbrojeniu wojsk Belgii, Danii, Holandii, Litwy i Rumuni. W czasie wojny produkowano go w Liege na użytek wojsk niemieckich jako Pistole 640(b), natomiast w kanadyjskiej firmie John Inglis Company w Toronto - dla wojsk australijskich, brytyjskich, kanadyjskich i chińskich. W Stanach Zjednoczonych broń tę, pod nazwą Model 1935, rozprowadza w sieci handlowej firma Browning Arms Co z St. Louis. Angielskie oznaczenie HP lub francuskie GP jest skrótem od high power lub grande puissance i wskazuje, że jest to pistolet dużej mocy. Obecnie 9mm Browning jest przepisowym pistoletem belgijskim, a ponadto używany jest w ponad 55 krajach na świecie. Na służbie u JKM
Do 2003 roku Browning był fasowany głównie starszym oficerom (jednostek liniowych) oraz członkom załóg czołgu Challenger 2. W momencie, gdy Brytyjczycy pojawili się w Iraku, pistolety zaczęto fasować wszystkim kierowcom pojazdów, ponieważ karabinek piechoty L85 był zbyt duży do wnętrz pojazdów. W swojej książce Squaddie: A Soldier's Story S. McLaughlin pisze, że żołnierze brytyjscy wysłani na służbę do Iraku, otrzymywali jedynie szybkie szkolenie z obsługi pistoletu. Wspomniał też, że z powodu braku czasu nie mieli nawet okazji oddania kilku strzałów na strzelnicy. Od czasu do czasu na zdjęciach z Afganistanu widuje się żołnierzy (głównie młodszych oficerów) z pistoletem; na jakiej zasadzie mają fasowane Browningi nie jest jasne.

Program FIST/DCC zakładał, że od 2010 roku każdy żołnierz służący w Afganistanie będzie miał wyfasowany pistolet. Decyzja ta jest spowodowana faktem zmiany uzbrojenia najmniejszej komórki armii: drużyny ogniowej (4 żołnierzy), w którego efekcie tylko 1 na 4 żołnierzy będzie mógł założyć bagnet na broń. W przypadku CQB, odległość między żołnierzem a Talibem coraz częściej wynosi zaledwie kilka metrów; widocznie MoD uznał, że pistolet zastąpi piechurowi bagnet.

Na razie nie jest pewne, czy wybór padnie na Browninga HP, czy też na jeden z modeli SIG-Sauera. Opis konstrukcji
Pistolet działa na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany jest przez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej: tylna część lufy wykonuje ruch wahadłowy w płaszczyźnie pionowej, wskutek czego jej rygle grzebieniaste wchodzą w opory ryglowe w zamku. Ruch ten jest wymuszany podczas współpracy skośnego wycięcia w występie lufy z wsadem ryglowym. Do zasilania stosuje się wkładane do chwytu magazynki pudełkowe dwurzędowe o pojemności 13 nabojów. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem odkrytym. Mechanizm spustowy z przerywaczem pozwala jedynie na prowadzenie ognia pojedynczego. Pistolet ma dwa zabezpieczenia: jedno przez postawienie kurka na ząb zabezpieczający, drugie zaś przez włączenie bezpiecznika skrzydełkowego unieruchamiającego zaczep kurka oraz zamek. Celownik w obecnie produkowanych pistoletach jest stały, dostosowany do odległości strzelania około 50 m, natomiast w starszych wzorach używano celowników nastawnych do 500 m, sam pistolet miał dostawną kolbę, będąc równocześnie sztywnym futerałem. Ciekawostka
Zdjęcia przedstawiają (zdezaktywowany) starszy wzór Browning HP, z oryginalnym pasem, kaburą, ładownicą i "smyczą" od brytyjskiego oporządzenia 58 Pattern.