Konkurencja

Combined Cadet Force
CCF (czyli Combined Cadet Force) ma swoje korzenie powiązane z ACF (czyli sięga aż 1860 roku), jednak pierwsze oficjalne CCF powstało dopiero w 1948 roku. Pierwsze jednostki CCF były budowane przy szkołach, i tylko chłopcy uczęszczający do szkół mogli wstąpić do CCF. Ideą było produkowanie przyszłych oficerów (w tamtych czasach tylko wykształcona osoba mogła być oficerem w armii; natomiast za szkołę trzeba było płacić - więc ubodzy nie mieli szans), więc CCF było szkółką przed oficerską, jeśli kandydat zdecydował się wstąpić do Sił Zbrojnych Imperium.

Dziś szkoły są darmowe dla wszystkich, a CCF jest utrzymywane symbolicznie (mimo tego, do CCF wstępują tylko uczniowie szkół prywatnych, płatnych szkół), wydaje się na życzenie rodziców którzy nie chcą, aby ich drogie dzieci mieszały się z "motłochem" ze szkół publicznych (czyli ACF). Wartość bojowa kadetów CCF jest równa zeru ze względu na bardzo słabe wyszkolenie ponieważ ich szkoleniem zajmują się nauczyciele, którzy guzik znają się na wojskowości.


CCF wydaje się być zajęte tylko 3 rzeczami. Po pierwsze wykonują dziwne rozkazy typu: Zaatakujcie tamto drzewo!, po czym biegną jak stado dzikich małp krzycząc "Bang! Bang! Bang!" zamiast strzelać z karabinów. Po drugie, wypatrują "dziwne i podejrzane" rzeczy w swoim otoczeniu (nikt poza CCF nie wie dokładnie, o co chodzi; CCF pewnie zresztą też nie). Po trzecie (jest to ich ulubione zajęcie) są napuszeni, zadzierają nosa a przede wszystkim chamscy dla każdego, kogo rodzice nie mają 6-cyfrowych wypłat na koncie albo 10 prywatnych domków na wakacje na całym świecie.

CCF jest znienawidzone przez wszystkich (pozostałe 3 służby), w głównej mierze przez samo ACF: teoretycznie CCF (jako kandydaci na oficerów) powinni dowodzić ACF; praktycznie byle kadet ACF zna się lepiej na dowodzeniu całej kompani niż kadet CCF na dowodzeniu drużyny sprzątaczy z kubłami i szmatami. Odwieczna walka jest także między oficerami ACF i CCF. Każda rozmowa kończy się agresywną sprzeczką, w której cały czas padają hasła 'Pierdol się!', 'Nie, ty się pierdol!', 'Pieprzyć CCF!', 'Zasrane ACF!' itd.

Do CCF należy ok. 40 tysięcy kadetów; "skupia" i szkoli potencjalnych przyszłych oficerów Marynarki Wojennej, Sił Lądowych oraz Sił Powietrznych.

Sea Cadet Corps
Brytyjskie SCC (czyli Sea Cadet Corps) jest jeszcze starsze niż samo ACF i CCF - bo powstało w 1854 roku. Podobnie jak w Royal Navy, SCC jest podzielone na kadetów marynarki, oraz kadetów Marinesów. Ci pierwsi to prawdziwy marynarze i ich życiem jest generalnie woda: czy jest to morze, czy deszcz czy duża kałuża na środku drogi w porcie nie robi im większej różnicy. Ci kadeci kochają wodę i boją się lądu jak ognia. W czasie służby, gdy są zmuszeni na ląd to nie idą dalej, niż sięga piach na plaży; na lądzie wyglądają i zachowują się jak wieloryby wyrzucone na brzeg.

Czasami, gdy są zmuszeni wziąć udział w zawodach strzeleckich, są wysyłani w głąb terenu (do miejscowości Bisley, do koszar wojskowych). W Bisley wyglądają jak z innej epoki: białe czapeczki, złote nazwy ich macierzystych okrętów, ciemno granatowe mundury, białe opinacze do butów i ciężkie, marynarskie płaszcze wyglądają dziwnie na tle DPMu. Ponieważ Bisley jest okropnie daleko od morza kadeci mają zwyczaj stania po kostki w kałużach - jeśli pada to stają w deszczu. Ich miłość do wody jest silniejsza niż zdrowy rozsądek.

Kadeci marynarki są cisi, skromni i spokojni; szczególnie nikt im nie zawraca głowy gdy są zbici jak stado owiec, stojące po kostki w brudnej kałuży. Jednak gdy na salach dojdzie do spotkania między kapralem piechoty a bosmanem marynarki. Scenka rodzajowa przedstawiona tutaj.

Obecnie w SCC służby 30 tysięcy kadetów marynarzy. Dodatkowo w składzie znajdują się - wcześniej wspomniani - Marine Cadets (odpowiednik Royal Marines Commando dla kadetów). Ci nieśmiali kadeci mają swoje jednostki w pobliżu portów (podlegając SCC) i nie widzi się ich zbyt często. Ponieważ żaden z kadetów nie przechodzi Commando Course, kadeci są zobowiązani do noszenia beretu w kolorze Navy Blue, z czerwonym "flashem" pod badgem na berecie.

Air Training Corps
ATC czyli Air Training Corps [kadeci-lotnicy]. ATC zostało utworzone w 1941 roku (zdążyli przed Bitwą o Anglię). Lotnictwo to banda napuszonych narcyzów. Co jak co, te dzieciaki naprawdę latają - zdobywają licencję na latanie szybowcem w wieku 16 lat, i nie żadko RAF sponsoruje im darmowy lot Harrierem lub innym samolotem który akurat jest na lotnisku! Podobnie jak w HitlerJugend 70 lat temu, kadeci zaczynają od budowania modeli szybowców i zdalnie sterowanych samolocików; uczą się wszystkiego co trzeba wiedzieć aby poderwać w powietrze swoje 4 litery na dłużej, niż 2 sekundy. Itp.

ATC składa się z 40 tysięcy kadetów-lotników i jest pod troskliwą opieką MoDu, który zapewnia im armię instruktorów latania z cywila oraz byłych pilotów z RAFu. Dodatkowo MoD po cichu zapewnia dostęp do instruktorów latania prosto z RAFu. Według statystyk podanych przez ATC, obecnie RAF składa się w 60% z żołnierzy, którzy w przeszłości byli kadetami! Imponujące.

ATC zajmuje się także strzelectwem. Co roku lotnicy na strzelnicach Bisley biją zaciekle się z marynarzami o tytuł Najgorszych Strzelców Pod Słońcem. Kadeci ATC uprawiają także rożne sporty: wszystko od zawodów atletycznych aż po sport ekstremalny [w tym pływanie w kajakach, zjad na linach ze skałek i skoki na spadochronie]. Unikają jedynie tych sportów, które produkuje zbyt dużo agresji (jak piłka nożna czy rugby), ponieważ zbyt duży wysiłek fizyczny niszczy ich fryzury i chlapie ich wypucowane na lustro buty.

Lotnictwo nienawidzi piechoty; gdy jedna strona wpadnie na drugą, zawsze dochodzi do bójek (przy czym pięciu lotników jest lanych na kwaśne jabłko przed dwóch małych kaprali z piechoty). Najgorszym koszmarem dla lotników jest noszenie munduru w DPM, który nazywają "zielonym workiem w ciapki" (ponieważ mundur w DPM nie jest tak ładnie skrojony i idealnie dopasowany jak mundur wyjściowy lotnictwa). Oprócz tego ATC jest zajęte podtrzymywaniem elitarnego image'u lotnictwa, które polega na krytykowaniu piechoty i wyśmiewaniu marynarki.

Lotnicy nie cierpią poligonu; idealny kawałek zielonej trawy ze źródłem wody 20 metrów od namiotu nazywają "spaniem w rowie". Każdy lotnik wzdryga się na wspomnienie spotkania z Potworem z Lasu [czyt. z małym żuczkiem w ściółce].