Wprowadzenie

Welsh Guards

Welsh Guards (w skrócie WG; po walijsku: Welsh Gwarchodlu Cymreig) jest regimentem piechoty Armii Brytyjskiej oraz częścią Dywizji Gwardii.

ostatnia aktualizacja: 28 grudnia 2010
DPM-SOLDIER.PL

Badge, motto, muzyka itede
Badge:- Welsh Guards przedstawia... por (warzywo; widoczne na zdjęciu po prawej). Badge jest noszony na berecie w kolorze khaki, przypiętym na wierzchu flasha gwardii.

Motto:- jest w języku walijskim, brzmi ono: Cymru am Byth, po ang. Wales Forever czyli Walia na zawsze lub Walia na wieki.

Przezwisko:- Foreign Legion czyli "Legia Cudzoziemska" było wczesnym przezwiskiem Welsh Guards, ponieważ regiment został pośpiesznie utworzony w 1915 roku, z żołnierzami narodowości walijskiej ściąganymi z najróżniejszych jednostek, w wyniku czego niemal każdy żołnierz miał inny badge na swoim nakryciu głowy.
Najstarsza kompania regimentów nosi nazwę Prince of Wales's Company. Ich przezwisko to The Jam Boys (pol. Dżemowi Chłopcy, albo Chłopcy od Dżemu); wzięło się ono stąd, że w czasie II Wojny Światowej kompania wystąpiła o przydzielenie dodatkowej porcji... dżemu, aby wystarczyło dla wysokich gwardzistów.

Muzyka:- do marszu szybkiego (quick march) to The Rising of the Lark; muzyką do marszu wolnego (slow march) są Men of Harlech oraz Men of Glamorgan;

Tradycje i charakterystyczne elementy No.1 Dress
  1. Podobnie jak inne regimenty gwardii, Welsh Guards noszą Bearskin (charakterystyczne wysokie, futrzane czapy). Z lewej strony czapy znajduje się piórko w kolorze biało-zielono-białym;
  2. Tunika jest w charakterystycznym dla gwardii czerwonym kolorze. Na czarnym kołnierzyku-stójce wyszyty jest białą nicią badge (czyli por);
  3. Welsh Guards są piątym w kolei regimentem w Dywizji Gwardii. Aby to pokazać, guziki na tunice są w grupie po pięć (widoczne na bannerze);
  4. Na guzikach tuniki są wybite: por, korona oraz napis Cymru Am Byth czyli Wales for ever;
  5. Na prawym rękawie starszych podoficerów znajduje się naszywka przedstawiająca Walijskiego smoka oraz motto regimentu;

Historia
Welsh Gurd powstało 26 lutego 1915 roku na rozkaz króla George'a V, który chciał aby Walia także posiadała swoją gwardię (dziś będącą częścią Dywizji Gwardii). WG był ostatnim utworzonym regimentem gwardii (Irish Guards utworzono w 1900 roku). 17 marca 1915 pierwszy batalion WG wyruszył na wojnę toczącą się we Francji; pierwsza duża bitwa w której żołnierze wzięli udział była bitwa o Loos, 27 września 1915 roku.

Czas między wojenny WG spędziło głównie w UK (oprócz dwóch wyjątków), skupiając się głównie na szkoleniu i warcie przez pałacem Buckingham w Londynie. Dwoma wyjątkami od tej spokojnej sielanki było wysłanie do Egiptu (na krótki okres) w 1929 roku oraz wysłanie do Gibraltaru tuż przed wybuchem II Wojny Światowej.

Po wybuchu IIWŚ, regiment powrócił do UK gdzie został powiększony o dwa bataliony. WG było także częścią legendarnej ewakuacji z Dunkierki. 1st Battalion był częścią BEF (British Expeditionary Force) i walczył w Belgii, po D-Day brał udział we wszystkich kampaniach w północno-zachodniej Europie. 2nd Battalion walczył w Boulogne w 1940 roku. 3rd Battalion brał udział w kampanii w Afryce Północnej oraz walczył później we Włoszech.

1st oraz 2nd Battalion zostały dołączone do Guards Armoured Division (Dywizja Pancerna Gwardii): 1-szy batalion był piechotą, 2-gi batalion był pancerny; oba bataliony współpracowały ze sobą blisko przez resztę wojny. 3 września 1944 te same bataliony razem wkroczyły jako pierwsze alianckie jednostki do Brukseli roku po tym, jak jednego dnia przejechali 100 mil.

Niedługo po zakończeniu II Wojny Światowej, 3rd Battalion został rozwiązany a 2nd Battalion był "w zawieszeniu" na czas nie określony. Zaczynając od 1947 roku, 1st Battalion stacjonował w Zachodnich Niemczech, był częścią Brygady Berlin, stacjonował w Kanale Sueskim w Egipcie (oraz brał udział w Wojnie o Kanał Sueski), został wysłany za wodę do Irlandii Północnej oraz na Cypr (po inwazji Turków).

W 1982 roku, Welsh Guards było częścią 5th Infantry Brigade z British Task Force, która została wysłana na Wyspy Falklandzkie. Ich zadaniem było wyzwolić wyspy z rąk Argentyńskich agresorów. WG znajdowali się na pechowych okrętach Sir Galahad w towarzystwie nieszczęsnego Sir Tristram. W czasie gdy oba okręty czekały na wyładowanie na brzeg, zostały zaatakowane przez Argentyńskie lotnictwo z druzgocącym efektem. Na pokładzie Sir Galahad łącznie zginęło 48 ludzi (32 gwardzistów, 11 personelu wojskowego i 5 członków załogi) plus ranni, z których wielu poniosło ciężkie poparzenia (na pokładzie wybuchł pożar).

WG powróciło do domu wkrótce po zakończeniu wojny; przed tym gwardziści odznaczyli się odwagą w obliczu wroga co było zaskakujące z uwagi na łamiące morale tragedię na pokładzie Sir Galahad oraz dla tego, że gwardziści lepiej znają się na staniu na warcie w Londynie, niż na wojaczce.

Welsh Guards dziś
W 2002 roku regiment dotarł do Bośni w ramach operacji SFOR (z ramienia NATO); ich zadaniem było utrzymanie pokoju i porządku. Po powrocie z Bałkanów WG wzięło udział w Operacji Fresco - armia bawiła się w strażaków w czasie, gdy wszyscy strażacy w kraju zdecydowali się strajkować (WG mieli do dyspozycji wojskowy Green Goddess - wóz strażacki z połowy lat 50 ubiegłego wieku).

W 2005 roku WG wzięło udział w Operacji Telic; stacjonowali w Basrze w południowym Iraku. W 2006 roku regiment powrócił do Londynu gdzie stał na warcie na zmianę w Grenadier Guards; w październiku tego samego roku batalion wysłano ponownie do Bośni. W listopadzie 2007 WG zostali wysłani do Belize, gdzie otrzymali szkolenie z Jungle Warfare (walki w dżungli), z którego powrócili tuż przed świętami Bożego Narodzenia. W 2008 roku WG rozpoczęło przygotowania do udziału Operacji Herrick 10 (kwiecień 2009).

W Afganistanie (kwiecień - październik 2009) regiment stracił 5 żołnierzy: L/Sgt Tobie Fasfous (zginął od wybuchu w czasie patrolu), Lt. Mark Evison (został trafiony w czasie prowadzenia swojego patrolu pod ogniem wroga, zmarł od ran w szpitalu), Major Sean Birchall (poległ od eksplozji w czasie patrolu), Lieutenant-Colonel Rupert Thorneloe (jego pojazd wjechał IED; zginął wraz ze swoim kierowcą) oraz Lance Corporal Dane Elson (zginął od eksplozji IED).