Zawiłe początki
22 czerwca 1940 roku Churchill - będący pod wrażeniem niemieckich Fallschirmjäger - wyraził życzenie na stworzenie "
korpusu liczącego przynajmniej 5 tysięcy skoczków
spadochronowych, odpowiednio zorganizowanych i wyekwipowanych". Na lotnisku Ringway (niedaleko Manchester) powstała pierwsza szkoła spadochronowa (Parachute Training
School). Początkowo do tego zadania zostało przeznaczone No 2 Commando. Regiment komandosów otrzymał nowe wyszkolenie i rósł bardzo szybko w szeregach i został przemianowany
na 11th Special Ari Service Battalion. 11 batalion SASu ukończył szkolenie już w grudniu tego samego roku. 38 żołnierzy i oficerów owego batalionu dało wrogowi znać o swoim istnieniu już 10
lutego 1941 roku, w czasie
Operacja Colossus (ochotnicy ci zostali zostali zrzuceni nad Włochami i wysadzili
akwedukt). Parachute Regiment powstał nieco później, 1 sierpnia 1942 roku.
Do końca wojny powstało 17 batalionów powietrznodesantowych. Bataliony te wchodziły w skład dwóch (brytyjskich) dywizji spadochronowych: 1st Airborne Division oraz 6th Airborne Division
(a także samodzielną 2nd Parachute Brigade) - obie okryły się sławą w czasie II Wojny Światowej. 1AD zostało rozwiązane w 1945, a 6AD 3 lata później, 1 kwietnia 1948. Na ich miejsce
utworzono 16th Independent Parachute Brigade Group, po Wojnie Falklandzkiej jej zadanie przejęło 5th Airborne Brigade, którą w 1 września 1999 roku ostatecznie zamieniono na 16 Air
Assault Brigade - która istnieje po dziś dzień.
Historia w punktach
Parachute Regiment - jak na jednostkę liniową, jest młodą formacją i posiada krótką historię (w porównaniu z innymi regimentami, które początki sięgają XVI-XVII wieku). Mimo tego
jest barwna, a jego żołnierze są bardzo dumni z osiągnięć regimentu w przeszłości.
- Operacja Biting (Francja, IIWŚ)
27 lutego 1942 roku radar Würzburg znajdujący się na wybrzeżu
Francji został zaatakowany przez Brytyjskich skoczków spadochronowych: celem było zdobycie i przewiezienie z powrotem na wyspy części elektronicznych radaru.
- Operacja Husky (Sycylia, IIWŚ)
W ramach Operacji Husky przeprowadzone były 4 operacje powietrznodesantowe: z nocy 9 na 19 lipca 1943 roku: lądowała brytyjska piechota szybowcowa z 1st Air Landing Brigade oraz
amerykańska 505PIR z 82nd Airborne. Silne wiatry pokrzyżowały plany; samoloty zostały zepchnięte ze swojego kursu i (podobnie jak w D-Day) żołnierze wylądowali we wszystkich możliwych
miejscach jak najbardziej oddalonych od celu. Brytyjskie szybowce wypadły najgorzej: ze 144 tylko 12 wylądowało tam, gdzie powinno; wiele spadło do morza. Mimo tego żołnierze nie tracili
czasu i (podobnie jak w D-Day) atakowali wrogie patrole i wprowadzali zamieszanie w szeregach przeciwnika.
- Operacja Slapstick (Południowe Włochy, IIWŚ)
W czasie inwazji aliantów na Włochy, brytyjska 1st Airborne Division wylądowała (9 września 1943 r.) bezpośrednio w porcie Taranto po tym, jak zeszli z pokładu okrętów które ich
przetransportowały. Ich zadaniem było "zdobycie" portu oraz kilku pobliskich lotnisk, utrzymanie pozycji i nawiązania kontaktu się z nadchodzącą 8 Armią Brytyjską.
- Operacja Overlord (Normandia, IIWŚ)
Siły powietrznodesantowe otrzymały wiele zadań do wykonania w dniu D (6 czerwca 1994 r.) które głównie polegały na zabezpieczeniu obu flank sił lądowych lądujących na plażach
Normandii. Brytyjczycy otrzymali zadanie zabezpieczenia wschodniej flanki (Operacja Tonga). Innymi zadaniami
było zdobycie strategicznych, ciężko bronionych punktów np. 105mm działa w Merville kilka mil od plaż Sword, Juno oraz Gold mogły spokojnie ostrzeliwać statki i okręty aliantów na morzu,
zbliżających się do plaż. To konkretne zadanie otrzymał 9 batalion Parachute Regiment - zdobycie dział odbyło się poprzez wybicie artylerzystów (co zajęło im 36 godzin). Zadaniem kompani
D (Oxfordshire and Buckinghamshire Light Infantry) z 5th Parachute Brigade było zdobycie mostów na równolegle do siebie biegnących kanale Caen oraz rzece Orne (akcję tą opisał S. E. Ambrose w książce "Most Pegazus").
- Operacja Dragoon (Południowa Francja, IIWŚ)
15 sierpnia 1944 roku część 2nd Independent Parachute Brigade (4, 5 oraz 6 batalion oraz pluton 1st Independent Pathfinder Platoon) wylądowały między Frejus oraz Cannes. Ich zadaniem
było zapanowanie nad okolicą, zniszczenie wszystkich wrogich punktów oporu i utrzymanie pozycji do przybycia Amerykańskiej 7 Armii. Po wykonaniu podstawowych zadań, skoczkowie
otrzymali wsparcie w postaci 3 tysięcy żołnierzy oraz niezbędnego sprzętu - wszystko to było dostarczone za pomocą 300 szybowców ("dostawa" otrzymała nazwę Dave). Ponieważ
Brytyjczycy nie napotkali niemal żadnego oporu w ciągu kilku dni skoczkowie zostali wycofani i wysłani z powrotem do Włoch.
- Operacja Market-Garden (Holandia, IIWŚ)
Jedna z najsławniejszych operacji powietrznodesantowych (17–25 września 1944), z 35 tysiącami żołnierzy zrzuconych 100 mil (ok. 160km) za Niemiecką linią frontu. Do wykonania zadania
użyto 3 dywizje powietrznodesantowe: 1st Airborne Division (UK), 82nd Airborne Division (USA), 101st Airborne Division (USA) oraz 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa (Polska).
Operacja odniosła częściowy sukces, jednak ostatni most (w Arnhem) pozostał w rękach Niemieckich, a brytyjska 1st Airborne Division została niemal doszczętnie zniszczona w walce o
nieszczęsny most.
- Operacja Varsity (Nadrenia, Niemcy)
Operacja Varsity (24 marca 1945) polegała na przekroczeniu Renu i wkroczeniu do Niemiec drogą "powietrzną" - 6 batalionów z brytyjskiej 6th Airborne Division wspierało lądowanie piechoty
szybowcowej z Air Landing Brigade. Brytyjczycy wzięli sobie za punkt honoru nie powtórzyć błędów z Arnhem. Wraz z 17th Airborne Division otrzymali zadanie ubezpieczenie drugiego brzegu
Renu i rozpoczęcie posuwania się w głąb Niemiec, w kierunku Bałtyku (oddalony o 350 mil). Łącznie lądowanie wykonało 16 tysięcy żołnierz (była to największa operacja powietrzno-
desantowa w historii wykonana w jeden dzień w jednym miejscu). 1st Airborne Division miała 1400 zabitych, rannych i zaginionych (z 7220); straty poniesione przez dywizję były mniejsze, niż
oczekiwano.
- Lata powojenne 1946 – 1966
- Po drugiej wojnie światowej, 2 dywizje powietrznodesantowe (łącznie 17 batalionów) zostało zmniejszonych do jednej brygady 16th Independent Parachute Brigade Group (armia
regularna) oraz 16th Airborne Division TA (armia terytorialna); 16AD zostało zostało zmniejszone do rozmiaru brygady w 1956 roku, przyjmując nazwę 44th Independent Parachute Brigade
Group (TA). W 1954 roku została stworzona (z ochotników; 80 żołnierzy i oficerów) kompania Independent Parachute Squadron, która miała za zadanie wspieranie działań 22 SAS w Malajach
(dokładniej była 4 kompanią SAS). Kompania istniała do 1957 roku, w którym została rozwiązana.
- W czasie Kryzysu Sueskiego, Operacja Musketeer aby się powieść w 100%, wymagała elementu zaskoczenia: 660 skoczków miało za zadanie wylądować na lotnisku El Gamil i być
gotowym do akcji w 4 i pół minuty. 5 listopada 1956 roku, o godzinie 4:15, 3 Para wykonało skok: pomimo silnego oporu wroga, skoczkowie ponieśli małe straty.
- W 1964 po tym, jak Indonezja zagroziła Malezji inwazją, 2 Para zostało wysłane do Singapuru na szkolenie do walki w dżungli (jungle warfare). Pozostała część jednostki została
wysłana w marcu 1965 roku do Malezji, gdzie wykonywali patrole w pobliżu granicy z Indonezją. Miesiąc później jedna z największych bitew miała miejsce: batalion żołnierzy Indonezji
zaatakował kompanię B 2 Para w bazie wojskowej w Plaman Mapu. Wrogi batalion miał 50 zabity; parasi mieli tylko 2 zabitych i 7 rannych. W lipcu tego samego roku 2 Para wróciło do domu,
gdzie otrzymali medale, w tym jeden DMC i dwa Military Medal.
- Major-General Glyn Gilbert był odpowiedzialny za "przetrwanie" regimentu spadochroniarzy w armii oraz w posuwaniu naprzód sposobu walki wojsk spadochronowych. Był także
odpowiedzialny za utworzenie zespołu reprezentacyjnego Red Devils oraz Platoon Sergeant's Battle Course w Brecon (kadra sierżancka), która później była zaadoptowana
przez resztę armii.
- Operacja Banner (Irlandia Północna 1969-2007) (The Troubles)
Działania Brytyjczyków w Irlandii Północnej w czasach The Troubles były częścią niesamowicie długiej Operacji Banner (od
sierpnia 1969 do lipca 2007 roku). W czasach The Troubles, regiment skoczków był wysłany wiele razy "na drugą stronę wody" (ang. over the water), do Irlandii Północnej. W
1972 roku żołnierze regimentu pomagali Royal Ulster Constabulary (policji) w
powstrzymaniu pochodu przez miasto Derry; w efekcie 28 cywilów zostało postrzelonych (z czego 14 fatalnie) - dzień ten jest znany jako Bloody Sunday (Krwawa Niedziela).
Przez długi czas Parasi byli oczerniani za swoje akcje, jednak swoją (interesującą) opinię wyraził Andy McNab w swojej książce Immediate Action - członkowie IRA byli znani z
umiejętności mieszania się w tłum niewinnych cywilów, oddawania strzałów w kierunku żołnierzy - zanim armia odpowiedziała, po IRA śladu już nie było, a cierpieli niewinni cywile. Inną
ciekawostką jest to, że jeden z zastrzelonych cywilów, nastoletni chłopiec imieniem Gerard Donaghy miał przy sobie 4 bomby (wypełnione gwoźdźmi) - po dziś dzień nie wiadomo, czy
chłopiec miał przy sobie bomby, czy też zostały podłożone przez armię/policję aby uciszyć całą sprawę.
W latach 1971-1991 Parachute Regiment miał 40 zabitych w czasie The Troubles (gdzie oficjalnie nie toczyła się wojna!). Pierwszym zabitym był Sergeant Michael Willets, którzy
otrzymał po śmiertelnie George Cross za uratowanie ludzi przed wybuchem bomby (sam zginął od jej wybuchu). Z wszystkich 40 zabitych najwięcej
zginęło jednego dnia, 27 sierpnia 1979 roku, 16 parasów (i dwóch żołnierzy Queen's Own Highlanders) w Warrenpoint przez dwie bomby podłożone przy poboczu drogi przez PIRA.
- Operacja Corporate (Wojna na Falklandach)
Wojna na Falklandach trwała 74 dni (od 2 kwietnia do 14 czerwca 1982 r.). Na wojnę zostało wysłane 3 Commando Brigade, którego stan został uzupełniony przez 2-gi oraz 3-ci batalion
Parachute Regiment. Skoczkowie odegrali bardzo ważną rolę w czasie konfliktu; dwóch żołnierzy regimentu otrzymali najwyższe odznaczenie Sił Zbrojnych: Victoria Cross (byli to Podpułkownik Jones oraz Sierżant Ian McKay; obaj polegli). W czasie wojny Parachute Regiment było częścią 5th Airborne Brigade.
- Lata 1990-2002
- W latach '90-tych po zakończeniu Zimnej Wojny naszedł czas na pierwsze duże cięcia i zmiany w armii. W 1993 r. 15th (Scottish Volunteer) Battalion został zmniejszony do rozmiaru
kompani, po czym przetransferowany do 4 PARA (dzisiejszy batalion Armii Terytorialnej). 6 lat później (w 1999 r.) 10th (Volunteer) Battalion zostało skurczone do rozmiaru kompani i
przetransferowane do 4 PARA. Od tamtej pory Parachute Regiment posiada tylko jeden batalion rezerwy.
- Regiment służył także w byłej Jugosławii w 1993 r.
- 1 PARA (wsparte kompanią C z 3 PARA) wzięło udział w Wojnie w Kosowie w 1999 roku (Operacja Joint Guardian) - jednym z zadań było zabezpieczenie przejścia Kačanik (była to
jedyna droga między granica Macedońską a Pristiną, niezbędna dla posuwających się kolumn pancernych); żołnierze wykonali desant z pokładów helikopterów.
- W czasie wojny domowej w Sierra Leone, 7 maja 2000 roku 1 PARA wylądowało w stolicy kraju, Freetown, w celu ewakuowania obywateli innych krajów (Operacja Palliser). Po
zakończonej ewakuacji, ich zadaniem było utrzymywanie kontroli nad lotniskiem Freetown w celu umożliwienia płynnych dostaw dla kraju dostarczanych przez ONZ; oprócz tego patrolowali
ulice miasta. Dowódca rebeliantów - Foday Sankoh - został złapany 17 maja. Operacja Palliser zakończyła się 15 czerwca 2000.
- 25 sierpnia 2000 roku 11 żołnierzy 1st Royal Irish Regiment (RIR) oraz 1 żołnierz Sierra Leone zostało porwanych jako zakładników przez grupę rebeliantów w mieście Freetown. Grupa ta
na Zachodzie znana była jako West Side Boys (tak naprawdę grupa nazywała się West Side Niggaz, pol. dosłownie Czarnuchy z Zachodniej Strony, jednak nazwa ta była niepoprawna
politycznie dla krajów Zachodu). Kompania A z 1 PARA została wysłana 5 września z powrotem do stolicy Sierra Leone: 5 żołnierzy zostało puszczonych wolno 30 sierpnia, jednak gdy
rebelianci zaczęli wykonywać bezsensowne egzekucje, do akcji ruszyła kompania A (1 PARA) u boku SBS oraz SAS, wspierane przez helikoptery Army Air Corps. Akcja ratowania
zakładników (Operacja Barras) odbyła się 10 września - udało się odbić żołnierzy, złapać wielu rebeliantów w tym ich przywódcę Foday Kallay, a nawet odzyskać dwa Land Rovery, w których
zostali zaatakowani żołnierze RIR'u w czasie patrolu.
- W sierpniu 2001 roku 2 PARA wzięły udział w interwencji NATO w Republice Macedońskiej - dokładniej w rozbrajaniu rebelianckiej National Liberation Army (Operacja Essential Harvest).
- Wojna w Iraku (2003-2009)
1 PARA, 3 PARA, Pathfinder Platoon oraz 120 żołnierzy z 4 PARA (TA) wzięły udzial w Operacji Telic; oba bataliony były częścią 16 Air Assault Brigade. Regiment brał czynny udział we
wszystkich operacjach prowadzonych do zajęcia drugiego, największego miasta w Iraku - Basry. Po tym, jak 7 Armoured Brigade wkroczyło do miasta 6 kwietnia 2003 roku, 3 PARA na pieszo
oczyściło "starą część" Basry, która nie była dostępna dla pojazdów.
Oficjalnie wojna skończyła się 1 maja 2003 r., jednak batalion pozostał w południowej części Iraku. Parachute Regiment znajdował się w prowincji Maysan, która zazwyczaj była cicha i
spokojna, jednak od czasu do czasu pojawiali się Iraccy partyzanci. Tego samego roku, 24 czerwca sześcioosobowy patrol Royal Military Police (ze 156 Provost Company RMP, dołączony
do 1 PARA) został otoczony i wystrzelany w Majar Al Kabir. Patrol 1 PARA w tym samym mieście także był został atakowany i znalazł się pod bardzo ciężkim ogniem przeciwnika.
Sergeant Gordon Robertson otrzymał Conspicuous Gallantry Cross (2 najwyższe odznaczenie w obliczu wroga, zaraz po Victoria Cross) - było to pierwsze CGC nadane żołnierzowi Parachute
Regiment. 1 oraz 3 PARA opuściło Irak we wrześniu 2003 wraz z resztą 16 Air Assault Brigade.
Wszystkie bataliony odbyły służbę w Iraku jako część Operacji Telic; 2 PARA zostało wysłane w listopadzie 2003 na 6-miesięczną służbę (jako część 20 Armoured Brigade) i po raz drugi w
listopadzie 2005 (jako część 7 Armoured Brigade). 3 PARA wysłało dwie swoje kompanie, aby wesprzeć 12 Mechanised Brigade w czasie Operacji Telic 6 w 2004 roku. Kompania C
(Cassino) z 4 PARA została wysłana do Iraku na 6 miesięcy w październiku 2005, jako część Divisional Rear Operations Battle Group. W Iraku Parachute Regiment straciło 3 żołnierzy:
Szeregowy Andrew Kelly (3 PARA); Kapitan Richard Holmes oraz Szeregowy Lee Ellis (2 PARA).
- Wojna w Afganistanie (2001-dziś)
W ramach Operacji Veritas, 2 PARA zostało wysłane do Kabulu, aby wspierać NATO'wskie International Security Assistance Force (ISAF). Ich zadaniem było pomóc ISAF w prowadzeniu
bezpieczeństwa i stabilizacji po misji amerykanów, jaką było "przegonienie" Talibów. Operacja okazała się wielkim sukcesem, a 2 PARA otrzymało Wilkinson Sword of Peace za swoje wysiłki.
W styczniu 2006 roku, 16 Air Assault Brigade otrzymało zadanie dostarczenia jednej Airborne Infantry Battle Group (czyli 3 PARA) na operacje w Afganistanie, jako część Operacji Herrick.
Formacja ta została wysłana do Helmand Province (na południu kraju) w czerwcu 2006 roku; niemal natychmiast 3 PARA było wciągnięte w Operację Mountain Thrust, kampanie prowadzoną
przez amerykanów mającą na celu wypędzenia Talibów z gór; była to największa ofensywa Zachodu w Afganistanie od 2002 roku.
-
-
P Coy & kurs para
W P Coy (skrót od Pegasus Company) jest przeprowadzana Pre-Parachute Selection (selekcja) dla tych wszystkich, którzy chcą zdobyć prawo do noszenia skrzydełek spadochroniarskich na
rękawie oraz beretu w kolorze Maroon na swoim czerepie. Selekcja jest przeprowadzana w domu całej piechoty Armii Brytyjskiej: w ITC Catterick. P Company przeprowadza 3 różne kursy: w
tym rozdziale opisany będzie kurs dla rekrutów prosto z cywila, chcących wstąpić w szeregi Parachute Regiment. Cała selekcja jest zakończona tzw. Test Week (tydzień testów), w czasie którego
każdy ochotnik na skrzydełka musi przejść i zaliczyć 8 Testów. Po sukcesywnie zakończonej selekcji kandydat rozpoczyna Basic Parachute Training.
Szczegóły selekcji i treningu Parachute Regiment Recruit Pre-Parachute Selection Po przejściu selekcji (będącej jednocześnie szkoleniem piechoty) i zdaniu kursu
spadochroniarskiego, świeżo upieczony skoczek trafia do jednego z trzech regimentów PARA. Selekcja trwa 20 tygodni i jest podzielona na 3 etapy:
• I. SCREENING - ochotnicy muszą stawić czoło nietypowemu torowi przeszkód zwanemu Trainasium, przebiec 1.5 mili na czas, oraz przebyć 8 mili marszobiegiem (na czas).
• II. BUILDUP - ochotnicy przechodzą typowe szkolenie piechoty: marszobiegi z ekwipunkiem, biegi przełajowe, pierwsza pomoc, czytanie i praca z mapą, fieldcraft, atak na bagnet, pływanie
itp.
• III. TEST WEEK - tydzień 8 Testów, który zdeterminuje czy kandydat może przejść szkolenie spadochroniarskie.
Po zaliczeniu selekcji przyszły skoczek ma prawo do noszenia beretu w kolorze Maroon.
8 Testów
- 10 MILER - Kandydaci są podzieleni na drużyny, w których razem muszą przemaszerować dystans 16km. Każdy z kandydatów ma na sobie obciążenie w postaci karabinu oraz
bergana o wadze 16kg. Dystans musi być pokonany w czasie poniżej 1 godziny i 50 minut.
- TRAINASIUM - Nietypowy tor przeszkód, wiszący 18 metrów nad ziemią. Ten test ma za zadanie sprawdzić, czy kandydat ma lęk wysokości i czy jest w stanie wykonywać
polecenia na dużej wysokości.
- LOG RACE - Ośmiu żołnierzy ma za zadanie przenieść słup telegraficzny (ważący 60kg) na odległość 1.9 mili (3.1 kilometra).
- 2 MILE MARCH - Kandydat musi przebiec 2 mile (3.2km) w czasie poniżej 18 minut. Każdy kandydat ma na sobie obciążenie w postaci kurtki,
hełmu, karabinu oraz bergan ważący 16kg.
- STEEPLECHASE - Bieg przełajowy na odległość 1.8 mili (2.9km), zakończony torem przeszkód. Kandydaci mają na sobie obciążenie w postaci hełmu; oceniana jest
prędkość.
- MILLING - Kandydaci są dobierani w pary według podobnego wzrostu i wagi, otrzymują rękawice bokserskie, po czym mają walczyć ze sobą przez 60 sekund. Oceniana jest
determinacja i wola walki; wygrana/przegrana/technika walki nie jest brana pod uwagę.
- 20 MILE ENDURANCE MARCH - Kandydat musi pokonać 20 mil (32km) zróżnicowanego terenu w czasie poniżej 4 i pół godziny. Każdy kandydat ma na sobie obciążenie w
postaci karabinu i bergana (ważącego 16kg).
- STRETCHER RACE - Kandydaci są podzieleni na grupy po 16 ludzi w każdej. Każda grupa ma przydzielane jedne nosze (ważące 79kg), które mogą być niesione tylko przez 4
kandydatów jednocześnie, przez ściśle określony czas. Grupa ma do pokonania 5 mil (8km).
Basic Parachute Course
Podstawowe szkolenie spadochroniarskie odbywa się w szkole spadochroniarskiej No. 1 Parachute Training School, która mieści się w bazie RAF Brize Norton. Basic Parachute Course trwa
4 tygodnie, w czasie których kandydaci są uczeni techniki skakania, opadania i lądowania. Aby kandydat mógł otrzymać swoje skrzydełka, musi zaliczyć 8 skoków z samolotu (w tym jeden
nocny). Oprócz tego kandydaci są uczeni także innych technik takich jak: skakanie bez i z ekwipunkiem, skok indywidualny, skok grupą, kontrolowanie kierunku opadu, rozplątywanie linek,
sposobu walki gdy np. zawieszony na drzewie lub wieży kościoła, akcje w czasie kolizji z innym spadochroniarzem, lądowanie w wodzie itd.
Swoje pierwsze skoki kandydaci wykonują bez ekwipunku, skacząc z balonu z wysokości 800 metrów. Po zaliczeniu tych skoków kandydat jest rzucany na głęboką wodę czyli skacze z
samolotu C-130 Hercules. Pierwsze 3 skoki są wykonywane bez ekwipunku, w ciągu dnia. 4 skok jest nadal bez ekwipunku, lecz wykonywany w nocy. Druga połowa skoków jest wykonywana
już z pełnym ekwipunkiem.
Po zaliczeniu wszystkich 8 skoków z Herculesa, kandydat otrzymuje swoje skrzydełka spadochroniarza z rąk dowódcy szkoły spadochroniarskiej No. 1 Parachute Training School.
Red Devils
Red Devils czyli Czerwone Diabły są zespołem pokazowym Armii Brytyjskiej i Parachute Regiment. Zespół został utworzony 1 stycznia 1964 roku przez Major-General Glyn Gilbert;
dopiero w 1979 Armia Brytyjska zaakceptowała Czerwone Diabły jako zespól pokazowy sił lądowych. Członkowie zespołu, Czerwone Diabły, są żołnierzami armii regularnej, służący w jednym
z 3 batalionów PARA; do Red Devils wstępują tylko ochotnicy. Zespół składa się z dwóch drużyn (każda drużyna liczy 10 żołnierzy); obie drużyny posiadają swojego kamerzystę, który nagrywa
pokaz.
Do Czerwonych Diabłów może dostać się tylko ktoś, kto odsłużył przynajmniej 3 lata w Parachute Regiment i wykonał przynajmniej 50 skoków na spadochronie - jest to niezbędne minimum.
Później Kandydaci są zabierani do Cypru na około tydzień, gdzie wykonują 20 skoków na spadochronie. Na miejscu zespół decyduje, kto powinien stać się nowym Czerwonym Diabłem, a kto
nie. Średnio każdy członek zespołu wykonuje 250 skoków rocznie - i to tylko na pokazach wojskowych.
Strona www Red Devils:
www.reddevilsonline.com
Badge, beret, motto itede
Motto regimentu po łacinie
Utrinque Paratus, po ang. brzmi
Ready for Anything (pol. Gotowi na wszystko). Motto zostało nadane przez króla George'a VI 5 lat po wojnie,
w 1950 roku. Mottem szkoły spadochroniarskiej (Parachute Training School) jest
Knowledge dispels fear (dos. Wiedza pokonuje strach).
Muzyka quick march regimentu to
Ride of the Valkyries (dobrze wszystkim znany z filmu
Czas Apokalipsy). Muzyką do slow march jest krótka wersja
Pomp and
Circumstance March No 4 (Elgar). Każdy z 3 batalionów (1-3 PARA) posiadał własną orkiestrę wojskową (utworzone w latach 1947-8) aż do 1994 roku, gdy zostały połączone w jedną
orkiestrę.
Przezwiska regimentu to:
Red Devils (pol. Czerwone Diabły),
The Paras ("Parasi" lub też "Spadaki"). Przezwisko
Czerwone Diabły pochodzi z czasów II Wojny
Światowej. 1942 roku Parachute Regiment walczył w Afryce Północnej, gdzie jako pierwsi nosili berety w kolorze maroon. Samo przezwisko zostało im nadane przez Niemców (w języku
niemieckim Red Devils to
Rote Teufel) waleczni parasi na pustyni mieli czerwone mundury. Są dwie historie/teorie na temat skąd się wziął "czerwony" odcień na mundurach: pierwsza
teoria twierdzi, że żołnierze byli pokryci czerwonym pyłem pustyni, druga teoria przekonuje, że słońce dawało czerwonawy odcień mundurom, które były w kolorze
beige (beretu SAS). Tak
czy siak przezwisko "Czerwone Diabły" nie ma nic wspólnego z kolorem beretu.
1 PARA Skrót od
1st Battalion, Parachute Regiment (obecnie należy do SFSG).
2 PARA Skrót od
2nd Battalion, Parachute Regiment (obecnie w 16 Air Assault Brigade).
3 PARA Skrót od
3rd Battalion, Parachute Regiment (obecnie w 16 Air Assault Brigade).
4 PARA Skrót od
4th Battalion, Parachute Regiment (baon armii terytorialnej, rezerwa 2 i 3 PARA).
UK SFSG United Kingdom Special Forces Support Group Noszona przez żołnierzy 1 PARA, którzy należą do SFSG.
PATHFINDER Pathfinder Platoon, pluton Parachute Regiment, obecnie należącego do 16 Air Assault Brigade.
DEPOT PARA Noszone przez instruktorów No. 1 Parachute Training School.
10 PARA Skrót od
10th Battalion Parachute Regiment Stara naszywka dzisiejszego 4 PARA, obecnie już nie noszona.
RHQ PARA Skrót od
Regimental Headquarters czyli HQ regimentu PARA.
RMP Para Provost 156 kompania Royal Military Police, wchodzący w skład 16 Air Assault Brigade.
9 PARA Skrót od
9 Parachute Squadron RE; saperzy o kwalifikacji PARA.
15 AA CSS Skrót od
15 Air Assault Close Support Squadron, kompania zaopatrzeniowa (RLC).
RHA Skrót od
7 Para Royal Horse Artillery, wsparcie artyleryjskie Parachute Regiment
216 PSRS Skrót od
216 Parachute Squadron Royal Signals; lidki-radiotelegrafistki Parachute Regiment
16 ASB DZ Skrót od
16 Air Assault Brigade Drop Zone Flash.
PARA QUALIFIED Skrzydełka PARA noszone przez tych, którzy przeszli P Coy (nie dotyczy SF/RMC) oraz kurs para.
16 Air Assault Brigade Naszywka tej formacji; wersji kolorowej, pustynnej i zgaszonej.
SFSG Skrót od
Special Forces Support Group
Historia numeru i naszywki 16 Air Assault Brigade Numer brygady ma swoją malutką historię. Numer "16" jest uhonorowaniem tradycji oraz przeszłości (dziś już nieistniejących) 1st
Airborne Division oraz 6th Airborne Division, które wykazały się w czasie II Wojny Światowej. TRF brygady (wersja kolorowa) przedstawia atakującego orła; kolory użyte na naszywce to jasno-
niebieski (nie biały) oraz maroon. Jasnoniebieski jest nawiązaniem do koloru beretów Army Air Corps (korpus lotniczy Armii Brytyjskiej), z kolei kolor maroon jest nawiązaniem do koloru beretu
Parachute Regiment. Wybranie orła jako symbol 16 AAB nie obyło się bez kontrowersji. Wielu miało nadzieję, że nowo utworzona brygada przyjmie symbol swojego poprzednika 5th Airborne
Brigade. Naszywka noszona przez 5th Airborne Brigade to jeździec Bellerofont siedzący na Pegazie na tle w kolorze maroon (oba pochodzą z mitologi greckiej), który był noszony przez
żołnierzy 1st oraz 6th Airborne Division w czasie II Wojny Światowej.
Struktura
Parachute Regiment składa się z 4 batalionów (3 regularne, 1 terytorialny):
- 1st Battalion, The Parachute Regiment (1 PARA) - batalion podlega 16th Air Assault Brigade; od 2006 r. na stałe przyłączony do Special Forces Support Group;
- 2nd Battalion, The Parachute Regiment (2 PARA)
- 3rd Battalion, The Parachute Regiment (3 PARA) - batalion posiada pluton Guards Parachute Platoon, składający się z gwardzistów wszystkich pieszych regimentów gwardii;
- 4th Battalion, The Parachute Regiment (4 PARA) - batalion armii terytorialnej, rezerwa pozostałych 3 batalionów;
Każdy batalion posiada inny kolor
DZ Flash.
16th Air Assault Brigade (w skrócie 16 Air Asslt Bde) powstalo 1 września 1999r.; jest formacją Armii Brytyjskiej, stacjonującą w Colchester w Essex (Anglia), która podlega 5th
Division (tylko administracyjnie). 16 AAB jest
rapid response armii, będąc jedyną aeromobilną brygadą Armii Brytyjskiej. Kręgosłupem 16AAB jest piechota spadochronowa, jednak
formacja ta nie mogłaby funkcjonować odpowiednio bez odpowiedniego wsparcia innych jednostek armii (jak np. saperzy). Każdy żołnierz (jeśli nie jest w Parachute Regiment) - należący do
brygady, przechodzi P Company i ma prawo do noszenia beretu w kolorze maroon (z badgem swojej oryginalnej jednostki) - nie są jednak skoczkami spadochronowymi.
Dzisiejszy skład 16 Air Assault Brigade:
- 16 Air Assault Brigade Headquarters
- Signals Squadron (216 Parachute Signal Squadron)
- 1st Battalion, The Royal Irish Regiment;
- 2nd Battalion, The Parachute Regiment;
- 3rd Battalion, The Parachute Regiment;
- Argyll and Sutherland Highlanders, 5th Battalion The Royal Regiment of Scotland
- 7th (Parachute) Regiment Royal Horse Artillery
- 21 Air Assault Battery 47th Regiment Royal Artillery
- 3rd Regiment Army Air Corps
- 4th Regiment Army Air Corps
- 9th Regiment Army Air Corps
- 23 Regiment (Air Assault), Royal Engineers
- 7th Air Assault Battalion, Royal Electrical and Mechanical Engineers
- 13 Air Assault Support Regiment, Royal Logistic Corps
- 16 Close Support Medical Regiment, Royal Army Medical Corps
- 156 Provost Company, Royal Military Police
- Pathfinder Platoon
Special Forces Support Group (w skrócie SFSG) jest jednostką Armii Brytyjskiej utworzoną 3 kwietnia 2006 roku, przeznaczoną do
operacji specjalnych polegających na
wspieraniu United Kingdom Special Forces (UKSF): Air Service, Special Boat Service oraz Special Reconnaissance Regiment.
Kręgosłupem SFSG jest pierwszy batalion z Parachute Regiment (1 PARA) który na stałe został przetransferowany do SFSG oraz żołnierze z Royal Marines Commando - z uwagi na
trudniejszą selekcję i wyższy poziom wyszkolenia obu jednostek. Do SFSG może wstąpić każdy żołnierz Sił Lądowych/Morskich/Powietrznych, który jest wyszkolony jako piechociarz.
Dodatkowo, każdy kandydat musi/ał przejść P Company lub Commando Course lub selekcję RAF Pre-Parachute Selection, aby móc służyć w SFSG. Po dostaniu się do SFSG, członkowie
noszą badge swojej macierzystej jednostki jednak otrzymują naszywkę jednostki (widoczne na zdjęciu obok): srebrny sztylet na zielonym tle z czarną błyskawicą w czerwonej obwódce.
Struktura SFSG:
- 1 PARA, The Parachute Regiment
- Headquarters (HQ) Company (kompania HQ)
- A Coy (1 Para)
- B Coy (1 Para + pluton żołnierzy z RAF Regiment)
- C Coy (1 Para)
- F Coy (kompania Royal Marines)
- Support Company (kompania wsparcia)
- RAF Regiment Tactical Air Control Party
- RAF Regiment CBRN unit
- 268 (SFSG) Signals Squadron
