Wprowadzenie

Brigade of Gurkhas

Brigade of Gurkhas to wspólna nazwa dla różnych batalionów i jednostek Gurkhów służących w Armii Brytyjskiej. Brigade of Gurkhas powstało w 1947 roku po tym, jak cztery regimenty Gurkhów zostały przetransferowane z Armii Indyjskiej do Armii Brytyjskiej (były to 2nd Gurkha Rifles, 6th Gurkha Rifles, 7th Gurkha Rifles oraz 10th Gurkha Rifles).

Dzisiejsza brygada Gurkhów składa się z jednostek liniowych (infantry), saperów (engineers), lidek-radiotelegrafistek (signals), szkółki (training depot), służb zaopatrzenia (logistic) oraz wsparcia (support). Łącznie brygada liczy sobie 3640 żołnierzy i oficerów. Gurkhowie są znani nie tylko za swoje noże kukri, ale także za odwagę i zaciętość w walce. Na codzień, żołnierze ci są najmilszymi i najbardziej uśmiechniętymi ludźmi, na jakich można natknąć się w koszarach wojskowych UK.

ostatnia aktualizacja: 28 grudnia 2010
DPM-SOLDIER.PL

Historia

W 1814 roku, w czasie wojny w Nepalu, Brytyjczykom nie udało się wcielić Nepalu do swojego Imperium, jednak oficerowie armii byli pod wrażeniem waleczności i odwagi, jaką wykazali się Gurkhowie, dlatego też początkowo zachęcali ich do wstępowania do East India Company (dzisiaj kojarzy nam się ona tylko z trylogii Piratów z Karaibów). Od tamtej pory Gurkhowie służyli w East India Company i walczyli w Wojnie Pindearee w 1817 r., w Bharatpur w 1826 r., w czasie Pierwszej i Drugiej Wojnie Sikhów w 1846 i 1848 roku.

W czasie buntu w Indiach przez żołnierzy pochodzenia hinduskiego, Gurkhowie pozostali lojalni Imperium i stali się częścią Brytyjskiej Armii Indyjskiej. 2nd Gurkha Rifles (The Sirmoor Rifles) bronili domu Hindu Rao przez 3 miesiące, tracąc 327 z 490 żołnierzy. 60th King's Royal Rifle Corps (później część Royal Green Jackets, dzisiejszych The Rifles) którzy walczyli u boku Sirmoor Rifles byli tak pod wrażeniem wyczynów walecznych Gurkhów, że uparli się aby 2nd Gurkhas zostali odpowiednio nagrodzeni. Tak też 2nd Gurkhas otrzymał honor noszenia zielonego munduru ze szkarłatnymi wykończeniami, oraz tytuł "riflemen" zamiast sepoys.

Po osiągnięciu niepodległości przez Indie (1947 r., Tripartite Agreement), 6 regimentów Gurkhów pozostało w (niepodległej) Armii Indyjskiej. Pozostałe 4 regimenty (2nd, 6th, 7th oraz 10th Gurkha Rifles) dołączyły do Armii Brytyjskiej 1 stycznia 1948 roku, tworząc Brygadę Gurkhów (Brigade of Gurkhas), stacjonującą w Malajach.

W czasie kłopotów w Majach, Gurkhowie walczyli w dżungli tak samo, jak to robili w Birmie w czasie II Wojny Światowej. Utworzyli także nowe jednostki: Gurkha Engineers, Gurkha Signals, Gurkha Transport oraz Gurkha Military Police. Gurkhowie byli używani także do eskortowania, zabezpieczania nowych wiosek oraz robienia zasadzek na partynazntów. Po uzyskaniu niepodległości przez Malaje, Gurkha Signals monitorowali przekaz komunikacji przez pierwsze 3 elekcje.

Jeden regiment Gurkhów - 2nd Gurkha Rifles - stacjonował w Tidworth (Wiltshire, Anglia) w 1962 roku. 7 grudnia, regiment ten został wysłany do Brunei, w której wybuchło powstanie. Z powodu Konfrontacji w Indonezji (Indonesian Confrontation, 1962–1966), 1 kwietnia 1963 roku została utworzona kompania spadochronowa Gurkhów: Gurkha Independent Parachute Company; kompania ta została rozwiązana w 1972 roku.

Po zakończeniu konfliktu, Gurkhowie zostali przetransferowani do Hong Kongu, gdzie wykonywali zadanie służby bezpieczeństwa w czasie przewrotów kulturalnych i politycznych w Chinach. W tym czasie rozmiar brygady Gurkhów został zmniejszony do 8 tysięcy żołnierzy i oficerów, natomiast Hong Kong stał się HQ brygady; reszta batalionów stacjonowała w UK i w Brunei. W 1971 roku, regiment 7th Duke of Edinburgh's Gurkha Rifles został przeniesiony do baraków Queen Elizabeth w Church Crookham (Hampshire, Anglia); byli też pierwszymi Gurkhami, którzy stanęli na warcie dla królowej (tzw. Queen's Guard).

W 1974 roku Turcja napadła na Cypr; 10 batalion (10th Gurkha Rifles) został wysłany z zadaniem obrony bazy Brytyjskiej w Dhekelia. Później pozostali tam w celu utrzymania porządku i pokoju.

1 lipca 1994 roku, 4 liniowe regimenty zostały połączone w jeden, tworząc Royal Gurkha Rifles, a 3 korpusy zostały pomniejszone do rozmiarów kompani (Gurkha Military Police zostało rozwiązane wiele lat wcześniej, w 1965 r.). Dokładnie 3 lata później, rząd Wielkiej Brytanii oddał Hong Kong w ręce Chińskiej Republiki Ludowej, co przyczyniło się do eliminacji garnizonu wojskowego Armii Brytyjskiej. Tak też HQ brygady oraz szkółka została przeniesiona do UK, a rozmiary brygady został zredukowany do 3400 żołnierzy i oficerów.

Brygada Gurkhów dzisiaj

Gurkhowie wzięli udział w Wojnie Falklandzkiej (1 batalion z 7 regimentu), w czasie I Wojny w Zatoce, w Iraku, Afganistanie a także brali udział w operacjach w Kosowie, Bośni, Sierra Leone oraz Wschodnim Timorze. HQ brygady znajduje się w bazie lotniczej niedaleko Netheravon (Wiltshire). 2 bataliony regimentu Royal Gurkha Rifles są lekką piechotą; nie posiadają żadnych pojazdów transportowych ani pancernych.

Jeden batalion stacjonuje Shorncliffe, niedaleko Folkestone w Kent, jako część 52 Infantry Brigade; batalion ten jest gotowy do operowania w niemal wszystkich rejonach Europy oraz Afryki. Drugi batalion stacjonuje w brytyjskim garnizonie wojskowym w Brunei, wykonując zadanie jakie Wielka Brytania się podjęła (obecność sił zbrojnych w południo-woschodniej Azji). Oba bataliony zamieniają się zadaniem, zazwyczaj raz na 3 lata.

Regimenty Gurkhów tradycyjnie mają oficerów Brytyjskiego pochodzenia, jednak nie brakuje też oficerów-Gurkhów. Ci, którzy chcą otrzymać promocję na oficera muszą stać się poddanymi królowej (innymi słowy, obywatelami Wielkiej Brytanii). Ostatnim razem Gurkhowie byli widziani w Afganistanie (2008), wykonując swoje zadanie oraz ogrywając rolę ochroniarzy księcia Harry'ego.

Struktura dzisiejszej brygady Gurkhów:

Selekcja i szkolenie

Szkółka
Pomimo tego, że Wielka Brytania rekrutowała Gurkhów do swoich szeregów począwszy od XIX wieku, aż do lat przed wybuchem II Wojny Światowej armia nie postarała się o centrum szkolenia nowych rekrutów, przez co nowi ochotnicy trafiali do najróżniejszych szkółek różnych regimentów, rozrzuconych po całych Indiach. Armia ocknęła się dopiero w latach '40 po tym, jak Indie uzyskały niepodległość a Wielka Brytania utraciła wpływy i prawo do stacjonowania w tamtym kraju. Dla tego też 15 sierpnia 1951 powstało TDVG (skrót od: Training Depot Brigade of Gurkhas) w Sungai Petani w Malajach.

Niestety, po odzyskaniu niepodległości przez Malaje, TDBG było zmuszone przenieść się do Hong Kongu w 1971 roku. W szkółce TDBG, rekruci byli uczeni podstaw języka angielskiego oraz rzemiosła żołnierskiego (poligon, musztra, obsługa broni itd.). Co było ważniejsze w tamtych czasach, młodzi rekruci (którzy pochodzili z gór Nepalu) mieli okazję otrzaskać się z nowoczesnym światem i kulturą, której znajomość była niezbędna w przypadku wysłania do innych zakątków świata.

Gdy w 1994 r. Hong Kong został przekazany w ręce Chińskiej Republiki Ludowej, TDBG zostało rozwiązane a na jego miejsce zostało utworzone Gurkha Training Wing (w skrócie GTW) w koszarach Queen Elizabeth w Church Crookham, w Hampshire (UK). Ponownie, w grudniu 1999 roku, GTW zostało przeniesione do baraków Helles, w ogromnych garnizonie piechoty Catterick w północnym Yorkshire. Tam GTW zostało przekształcone w Gurkha Company, 3rd Battalion, Infantry Training Centre (pol. Kompania Gurkhów, 3 batalion, Centrum Szkolenia Piechoty). Kompania ta została podzielona na dwa skrzydła: A (Imphal) Wing oraz B (Meikila) Wing; kompania liczy sobie 72 instruktorów wszystkich rang i odpowiada za szkolenie 230 rekrutów.

Selekcja oraz szkolenie

Selekcja składa się z dwóch etapów, a trzeci będący szkoleniem.

Etap 1
Selekcja odbywa się w różnych miejscach w Nepalu. Zazwyczaj na tym etapie zgłasza się 30 ochotników na 1 miejsce. Potencjalni rekruci muszą spełniać następujące wymagania: wiek (od 17 do 22 lat), wzrost (min. 157cm), waga (min. 50kg), dobre zdrowie oraz posiadanie podstawowej edukacji. Jeśli kandydat spełnia wszystkie wymagania, przechodzi do drugiego etapu selekcji.

Etap 2
Drugi etap selekcji trwa aż 3 tygodnie. Wszyscy kandydaci muszą zaliczyć następujące testy: znajomość gramatyki języka angielskiego, matematyka, sprawność fizyczna (jednym z testów jest wyścig, gdzie kandydat niesie ok. 37.5kg kamieni i biegnie 4.2km pod stromą górę), test z inicjatywy oraz interview.

Etap 3
Trzecim etapem jest 9 miesięczne szkolenie, które składa się z: nauki języka (3 miesiące), szkolenia wojskowego oraz zapoznanie i przystosowanie z obyczajami i kulturą Zachodu.

Passing out czyli promocja
Sukces, jakim jest zaliczenie wszystkich 3 etapów jest uczczony tak jak w reszcie armii, poprzez uroczystą promocję. Zależnie od wyników różnych testów oraz sprawowania w czasie szkolenia, żołnierze otrzymują różne pozycje w brygadzie. Z zasady ci, którzy są lepsi z matematyki trafiają do lidek-radiotelegrafistek (Queen's Gurkha Signals) lub do saperów (Queen's Gurkha Engineers).

Motto, badge itede

Motto Gurkhów to (oryg.) Kafar hunnu bhanda marnu ramro, po angielsku tłumaczone na Better to die than live a coward (pol. Lepiej umrzeć niż żyć jako tchórz).

Beret Gurkhowie służący w jednostkach liniowych (Royal Gurkha Rifles) noszą zielone berety (kolor: Rifle Green); jednostki wsparcia (jak zaopatrzenie - RLC) noszą berety granatowe (Navy Blue).

Badge przedstawia dwa skrzyżowane kukri z koroną (nad nożami).

TRF przedstawia dwa skrzyżowane noże kukri, noszone na pasie przez wszystkich Gurkhów przez cały czas. TRF ten jest noszony przez część jednostek liniowych. Jednostki wsparcia posiadają inne TRFy. Za czasów Imperiun, żołnierze Armii Indyjskiej lubili muzykę graną przez Szkockie bataliony, dlatego też zaadaptowali ich TRFy w kolorach różnych tartanów (szkockich krat). Tak więc dziś, Queen's Gurkha Engineers nosi TRF McLeecce, Queen's Gurkha Signlas nosi TRF Red Grant, a Queen's Own Gurkha Logistic Regiment nosi TRF McDuff. Dudziarze Royal Gurkha Rifles noszą TRF przedstawiający tartan Cameronians (Scottish Rifles).

Muzyka marszowa brygady do quick march to Yo Nepali. Jednostki liniowe maszerują w quick time do The Bravest of the Brave, do double quick march The Keel Row oraz do slow time God Bless the Prince of Wales. Muzyka marszowa dla dudziarzy to tradycyjna, szkocka muzyka o nazwie Garb of Old Gaul.

Gurkha Hat
Poprawna nazwa kapelusza Gurkhua'ów to Hats-Felt-Gurkha. Kapelusz ten po raz pierwszy wprowadzono w czasie II Wojny Światowej do użytku przez Gurkhua'ów walczących w dżunglach Birmy. Dziś kapelusz ten jest noszony tylko w czasie ceremonii.

Kukri

Kukri (Devnagari/ खुकुरी) czasami nazwa zapisywana jako khukuri, khukri, khukri lub khukuri; znany w świecie pod popularną nazwą Ostrze Gurkhów (Gurkha Blade) lub też Nóż Gurkhów (Gurkha Knife). Kukri jest symbolem narodowym Nepalu oraz samych Gurkhów. Jest to nóż o charakterystycznym wygiętym ostrzu (w kształcie łuku/bumerangu, jednak nie jest używany do rzucania w przeciwnika/zwierzę), używany jako broń oraz narzędzie do wykonywania różnych prac.

Kukri jest idealne do zadania szybkiej i cichej śmierci nieuważnemu przeciwnikowi, jednak nie służy tylko zarzynania wroga. Początkowo nóż ten był używany do prac na farmach, jednak przez stulecia kukri stało się sławne przez swoją skuteczność w zabijaniu. Dla większości mieszkańców Nepalu (której 90% mieszka na wsiach) kukri jest "najlepszym przyjacielem", służy jako nóż do wielu zadań takich jak cięcie trawy, rąbania gałęzi/drzewa, zbierania warzyw, zarzynania i oprawiania zwierząt, już nie wspominając o obronie przed dzikimi zwierzętami lub ludzkimi intruzami.

Kukri jest ważnym narzędziem w czasie ceremonii Dashain, gdzie żołnierze brygady Gurkhów używają go do odcięcia zwierzęciu głowy w celu wkupienia się w łaski bogów i bogiń, które w zamian otaczają Gurkhów w walce swoją boską opieką. W Nepalu ci, którzy nie obchodzą ceremonii w krwawy sposób, w zastępstwie używają dynię, która jest rozcinana. Po wykonaniu rytuału, kukri jest otoczony wieńcem kwiatów (bez względu na to, czy na ostrzu jest krew zwierzęcia, czy też nie).

Nóż kukri posiada bardzo ciekawy, nietypowy kształt. Ostrze modelu wojskowego (Service No.1 Khukuri) jest najgrubszy tuż przy rękojeści (ok. 6mm); im bliżej czubka, tym ostrze cieńsze. Ostrze posiada charakterystyczne wygięcie; najszersze i jednocześnie najgrubsze miejsce znajduje się idealnie po środku ostrza. Czubek Kukri jest ostre niczym igła, tak więc nadaje się idealnie do cięcia jak i dziabania. Ostrze kukri jest stosunkowo ciężkie z powodu jego szerokości; cios w ramię człowieka takim ostrzem z łatwością przeciąłby je do połowy.

Interesującym faktem jest to, że nóż Gurkhów nigdy nie został złamany w czasie bitwy; jest tak dlatego, że ostrze jest wykonane z dobrej jakości stali, przetopionej z szyn kolejowych lub też zawieszenia samochodów ciężarowych. Rękojeść kukri jest najczęściej wykonana z rosewood , rogów bawoła lub z różnych metali (np. aluminium, miedź), czasami też z kości słoniowej oraz poroża. Pochwa (prawidłowa nazwa do Dap) jest wykonywana ze skóry lub drewna, często posiada wyryte wzory ozdobne.

Większość nożów Kukri jest "wspomagana" dwoma małymi nożykami, które trzymane są w specjalnej kieszonce pochwy. Mały, ostry nożyk nazywa się Karda i służy za osełkę dla kukri, oraz do wykonywania małych cięć jeśli zajdzie taka potrzeba (czasami używany do przecinania pępowiny noworodka). Drugi nożyk nazywa się Chakmak; posiada on tępe ostrze, które - gdy potarte o kamień - tworzy iskry, pozwalające rozpalić ognisko (na co komu zapałki i zapalniczki?).

Podobnie jak w USMC, Gurkha bez swojego kukri jest niczym, a kukri bez Gurkhi też jest niczym. Reputacja Gurkhów bez kukri była by niczym, reputacja kukri bez Gurkhów także była by niczym - są nierozłączalni.

Nikt dzisiaj nie wie jak i kiedy dokładnie powstał nóż kukri. Nie można nawet się zgodzić odnośnie poprawnej pisowni nazwy noża; niektórzy zapisywali go jako khookree, kookerie, khukri, kukery, Kukoori, Koukoori, kukri itd. Słowo, które dzisiaj używamy ("kukri") jest z angielszczoną nazwą, usłyszaną przez Brytyjczyków na początku XVIII wieku. Wymawiane słowo składa się z trzech sylab: kuk-ir-ii (ang. kook-er-ee).

Nóż kukri (tworzony i wysyłany z Nepalu) można kupić na tej stronie www.gurkhakukris.com Zakup oryginalnego, nowego noża Kukri używanego przez Gurkhów w armii (British Service No.1) to wydatek rzędu 30 funtów - czyli bardzo tanio (przykładowo, nowe buty wojskowe Assault Bootsy kosztują 40 funtów; bagnet do SA80 to wydatek 50+ funtów).

------------------------------------------------------------
Źródło na temat kukri: gurkhakukris.com
Tłumaczenie: mer